به کارگیری فناوری‌های مرتبط با اینترنت اشیا در حوزه نظامی توسط ارتش در درجه اول متمرکز بر برنامه‌های جنگی بوده است. فرماندهی، کنترل، ارتباطات، رایانه، اطلاعات، نظارت و سامانه‌های شناسایی، میلیون‌ها حسگر را برای آگاهی بخشی به فرماندهان ارشد و سربازان حاضر در زمین و دریا و هوا در اختیار قرار می دهد.اینترنت اشیاء همچنین کاربردهای غیرجنگی دارد، از جمله لجستیک دفاعی، شناسایی فرکانس های رادیویی، برچسب های ردیابی محموله‌ها. اینترنت اشیا همچنین در موارد آموزشی مانند برنامه‌های شبیه‌سازی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.  یک برنامه تحقیقاتی ویژه مبتنی بر اینترنت اشیا نیز توسط سازمان پروژه‌های تحقیقات پیشرفته دفاعی ایالات متحده در حال انجام است، که با نام اینترنت اشیای میدان جنگ (Inernet of Battlefield Things) شناخته می‌شود. هدف این تحقیقات، استفاده هرچه بیشتر از دستگاه‌ها، نیروها، سلاح‌ها، است، تا حضور انسان‌ها در میدان نبرد کاهش یابد. با وجود ابتکارات قدیمی و زمینه پیشرفت، با ادغام فناوری‌های پیشرفته‌ای همچون اینترنت اشیا و هوش مصنوعی در سیستم‌های نظامی، انسان مجبور به تفکر درباره نحوه درگیری‌های نظامی در آینده خواهد شد.

سیستمهای کنترل آتش (شلیک)

اینترنت اشیا در سیستم های کنترل آتش نیز کاربرد دارند و می توانند با کمک شبکه های حسگر انتها به انتها و همچنین تحلیل های دیجیتالی، پاسخ دهی ها و واکنش های کاملاً خودکاری را در قبال تهدیدهای بی درنگ انجام داده و قدرت شلیک را با دقت بالایی مشخص کنند. به عنوان مثال،سیستم جنگی حفاظت از نیروی دریایی ایالات متحده، علاوه بر C2( کنترل و فرمان)، امکان دفاع موشکی بالستیک بی سابقه ای رانیز فراهم آورده است. مهمات نیز می توانند به حالت متصل درآمده و بدین ترتیب اسلحه های هوشمند می توانند اهداف سیار و متحرک را ردیابی کرده و یا در حالت پرواز هدایت شوند. بعنوان نمونه مهمی از این قبیل اسلحه ها، می توان به موشک جنگی زمینی توماهاوک TLAMو گونه های مختلف از آن، یعنی اسلحه ای بمب افکن دقیق نیروی دریایی برای حمله در محدوده های طولانی، متوسط و اهداف تاکتیکی اشاره کرد.

لجستیک نظامی

لجستیک حوزه ای است که در آن، چندین حسگر سطح پایین برای اهداف دفاعی استفاده میشود. در حال حاضر، استقرارلجستیک ها هنوز محدود به محیط های اولیه به همراه زیر ساختار و دخالت انسان باقی مانده است. ارتش در حال حاضر از بعضی از فناوری های اینترنت اشیا در سناریوهای غیرجنگی، جهت بهبود پروسه های پشت جبهه استفاده کرده است. بعنوان مثال، از برچسب های RFID برای ردیابی کالا ها و مدیریت موجودی ها در بین ایستگاه های لجستیک مرکزی استفاده می شود.

آموزش و شبیه سازی

اینترنت اشیا همچنین در بحث آموزش وشبیه سازی نظامی مورداستفاده قرار می گیرند. برای مثال ،آموزش زنده شلیكخانه که از دوربین ها، حسگرهای حرکتی وحسگرهای آکوستیکی به منظور ردیابی و رهگیری سربازان درحین تمرینهای آموزشی استفاده می کند، و داده را به دستگاه های سیار و برای آموزش دیدگان ارسال می کند تا پس از تمرین بتوانند فعالیت ها را بازبینی نموده و اشکالات احتمالی را برطرف نمایند. مثال دیگر، سیستم درگیری لیزری یکپارچه شده چندگانه  MILESمیباشد که جنگ پیاده نظام را با استفاده از فشنگ های مشقی و لیزر شبیه سازی میکند. همانند بازی لیزر-تگ که کودکان و نوجوانان بازی میکنند، لیزرها بر روی سلاح ها سوار شده و سیگنال های کُد شده ای را ارسال می کنند و زمانی که سرباز یك فشنگ مشقی را در شبیه سازی شلیك می کند، اگر حسگرهای تعبیه شده بر روی لباس و تجهیزات سرباز یك سیگنال لیزری مربوط به یك اصابت گلوله ثبت نماید، با فعال کردن یك صدای هشدار میتوان سربازکشته شده را مشخص کرد.