خانه هوشمند مجموعه‌ای از اتصالات است که ارتباطات وسایل الکترونیکی شما را با یکدیگر برقرار کرده؛ و از طریق یک سیستم کنترل مرکزی ممکن می‌شود. این سیستم کنترل‌گر امکانات زیادی از جمله کنترل دمای محیط، میزان نور، قفل‌های درب و پنجره‌ها، تنظیمات انواع وسایل الکترونیکی، نظارت از طریق دوربین‌ها و سنسورهای مختلف برای امنیت بیشتر ، نظارت بر موتورخانه ها توسط موتورخانه هوشمند و… را در اختیار شما قرار می‌دهد.

برای ایجاد ارتباط بین انواع سنسورها و یا کنترلرهای یک خانه هوشمند می توان از بسترهای ارتباطی مختلفی استفاده کرد. به عنوان نمونه نحوه ارسال سیگنال بین سنسور و عملگر می تواند از طریق کابل باشد و یا به صورت بی سیم. هرکدام از این بسترهای ارتباطی مزایا و معایبی دارند و بر این اساس شرکت ها و موسسه های مختلف در سطح دنیا به وجود آمده اند که استاندادرهای مشخصی را برای ایجاد ارتباط بین اجزای یک خانه هوشمند تعریف می کنند. این استانداردها در حقیقت زبان ارتباطی بین فرستنده و گیرنده تجهیزات سیستم هوشمند می باشند. به عنوان مثال در سیستم های کابلی استانداردهایی نظیر KNX, LON, Modbus, LAN و در سیستم بی سیم استانداردهایی نظیر Wifi, Bluetooth, ZWave, Zigbee در سطح جهانی مطرح می شوند و برندهای مختلف در دنیا تجهیزات هوشمند سازی ساختمان خود را با این استانداردها تولید و عرضه می کنند.

امنیت: سنسورهایی مثل سنسور درب و پنجره، سنسور حرکتی و دتکتور نشت گاز نقش به سزایی را در امنیت خانه، اموال و ساکنین ایفا می کنند. این سنسورها با فرستادن آلارم های به موقع مانع بروز خسارات و تلفات جدی می شوند.

صرفه جویی در مصرف انرژی و هزینه ها: سنسور دما و سنسور روشنایی با روشن / خاموش کردن وسایل مربوطه از هدررفت انرژی جلوگیری کرده و به همین ترتیب، میزان مصرف انرژی و مبلغ قبض های آن ها را به طرز چشمگیری کاهش می دهند.

رفاه، راحتی و آرامش خاطر: خانه هوشمند آرامش خاطری بیشتر از خانه های معمولی دارد. وقتی سنسورها به صورت خودکار قسمت بزرگی از کارهای خانه را انجام دهند و به نفع هزینه ها باشند، راحتی در خانه دو چندان می شود. همچنین، زمانی که بدانید در صورت بروز خطر، سنسوری هست که به شما هشدار داده و جان و مالتان را نجات دهد، آسودگی و آرامش بیشتری در آن خانه احساس می کنید.