هوش مصنوعی در بازیهای کامپیوتری

هوش مصنوعی در بازیهای کامپیوتری، اصل بسیار مهمی است؛ چرا که تجربهی بازیها، منحصرا به کیفیت و گیمپلی آنها وابسته نیست. یک بازی با گرافیک پایین، اما گیمپلی جذاب، قابل قبول است. یک تجربهی گرافیکی بسیار عالی نیز قابل قبول است. اما زمانی که هوش مصنوعی وارد بازیها شود، تجربهای از بازیها به ارمغان خواهد آورد که واقعگرایی آن از بهترین جلوههای گرافیکی نیز بیشتر به چشم میآید.
تا کنون پیادهسازیهای موفقی از هوش مصنوعی در بازیهای کامپیوتری وجود داشتهاند. بازی Black & White (استفاده از یادگیری ماشین)، F.E.A.R (یک بازی تطابقپذیر)، Façade (استفاده از پردازش زبان طبیعی)، Spore (شبیهسازی زندگی براساس آنالیز دادهها) نمونههایی از این نوع بازیها هستند.

یادگیری تقویتی، نوعی یادگیری ماشین است که در آن، کامپیوتر با گرفتن بازخوردهایی از محیط اطراف، رفتار آن را یاد میگیرد. استفاده از روشهای یادگیری ماشین، مثل یادگیری تقویتی، راهی برای خلق NPC هایی خلاق و هوشمند در بازیها است؛ شخصیتهایی که رفتارهای خود را با تصمیمات بازیکنان تطبیق میدهند.
آلفاگو (AlphaGo)، نرمافزار مبتنی بر هوش مصنوعی، با شکست دادن قهرمان جهانی بازی Go یعنی Lee Sedol، نشان داد که با داشتن دادههای بسیار زیاد، کامپیوتر میتواند استراتژیهایی را تولید کند که به ذهن هیچ انسانی نمیرسد! اما آنالیز دادهها بسیار با آنالیز رفتارها و احساسات انسانها متفاوت است. صنعت بازی سازی در تلاش برای یافتن راههایی است که بتوان نوعی هوش مصنوعی ساخت که رفتارها و احساساتی شبیه به انسانها داشته باشد.

هوش مصنوعی در بیشتر بازیهای مدرن سه نیاز اساسی را برطرف میکند: توانایی حرکت شخصیتها، توانایی تصمیمگیری در مورد مکان حرکت و توانایی تفکر تاکتیکی یا استراتژیک.
هدف از تحقیقات دانشگاهی ایجاد هوش مصنوعی است که بتواند بهترین بازیکنان انسانی در جهان را دربازیهایی مانند شطرنج شکست دهد.هدف هوش مصنوعی دربازیهای ویدئویی تجاری تولید رفتار باورپذیر و در مواردی قابل پیشبینی است که در آن بازیکن به چالش کشیده میشود و تصمیماتی در رابطه با یک عامل یا شخصیت هوشمند اتخاذ میکند. هوش مصنوعی در بازی ویدیویی بیشتر به این مسئله میپردازد که بفهمد چگونه و کجا شخصیتها را حرکت دهد و همچنین اندیشیدن هماهنگ یا متضاد با استفاده از تصمیمگیریهای استراتژیک یا فنی را توسعه میدهد.